Als het tweede zegel geopend wordt verschijnt de hoeder van het noorden, Nergal-Mars, de ruiter op het rode paard met het grote zwaard. Als god van de oorlog neemt hij de vrede van de aarde en doodt met zijn zwaard. Het zwaard herinnert aan de oude Perzische cultuur waarin met het zwaard de uiterlijke wereld van de materie werd overwonnen.
Rood is in de Sumerisch-babylonische cultuur de kleur van Nergal-Mars en het noorden. Onder de vier elementen behoort het water tot het noorden (Schult, p.116), dat de drijfveren in de ziel belichaamt, en het rode bloed waarin gevoelens van sympathie en antipathie op en neer golven. Het noorden is de richting van middernacht waar de mens in de wateren van de slaap en de dromen onderduikt en in het gebied van de onbewuste astrale ziel binnentreedt.
Marlene Dumas, 1988, Losing (her meaning), foto: Kees Zoeteman
In het Zegeltijdperk staat het zwaard ook voor de strijd tussen datgene wat opgenomen wordt in de opwaartse beweging van de menselijke intelligentie en wat als egoïsme in het bloed van de mens ten gronde moet gaan. Dullaart (p. 52-53) ziet in deze ruiter de mens die strijd voert, daartoe aangezet door Lucifer die in ons de hartstocht, jaloezie en blinde haat aanwakkert waaruit geweld, terreur en oorlog voortkomen. Zonder het overwinnen van deze barrière is er geen vrede mogelijk. De tweede ruiter op het rode paard, neemt de wereldmacht van de vrede op aarde weg, opdat de mensheid niet door traagheid de verzorging van het goddelijke zal verzuimen (Steiner, GA 8, p.121).
0 reacties